Dłuższy niż zazwyczaj powrót do domu. Sprawunki i mycie roweru po ubiegłotygodniowtym ubłoceniu.

Wychodząc z domu wpadłem w lekką mżawkę, która niestety z każdą minuta przybierała na intensywności. Dojeżdżając do pracy miałem już mokrą kurtkę, nogawki spodni i rękawiczki. Okulary kolarskie musialem już po drodze schować do kieszeni gdyż nic nie widziałem.

Nudny, jak by się mogło wydawać, powrót z pracy do domu przemienił się w ekscytującą przejażdżkę rowerem "wodnym". Pierwszy etap na Wolę jeszcze jako tako zniosłem, tzn. nie przemokłem na wskroś. Etap drugi - z Woli do Józefowa to była próba: jak bardzo mogą przemoknąć nieprzemakalne (z definicji) rzeczy. Przemokło wszystko co mogło. Od wyściółki kasku zaczynając na wkładkach w wodoodpornych butach zimowych kończąc i nie pomijając softshelowej kurtki. Już w domu, idąc na bosaka do łazienki, zostawiałem na podłodze ślady jakbym wyszedł z basenu. Plusem dodatnim przejażdżki był korzystny wiatr dmący w południową stronę. Dawno tak szybko nie jechałem Wałem Miedzeszyńskim.

Rano do pracy. Ciepło. Odnoszę wrażenie, że słychać wiosenny śpiew ptaków.

Do domu po pracy. Wyczerpał mi się garmin, więc posluzyłem się danymi z endomondo.

Rano do pracy, po południu do domu. Z powodu trzytygodniowej karencji, a przede wszystkim choroby i antybiotykoterapii straciłem wydolność. Rano jeszcze jako tako, po południu - słabo z jazdą. A wiosenna aura lutego aż zachęca do pedałowania.