Po dokonaniu zrzutu zasobników z bronią, amunicja, żywnością i medykamentami Liberator dostał się pod silny niemiecki ogień plot. Dowódca - kpt Jack van Eyssen próbował wylądować na terenie wolnym od Niemców (zajętym przez Sowietów), co niestety się nie udało. Płonący samolot, który tracił wysokość i sterowność  rozbił się w lesie pod Józefowem w nocy z 14 na 15 sierpnia 1944 r. 
Na miejscu zginęli: por. Robert George Hamilton (RPA), sierż. Leslie Mayes (Wlk. Bryt) i sierż. Herbert Hudson (Wlk. Bryt.). Pozostała część załogi przeżyła, została internowana przez Sowietów, a następnie pozwolono im wrócić do bazy we Włoszech.
W nocnym locie z pomocą 14/15 sierpnia brało udział 26 maszyn: 17 Liberatorów i 9 Halifaxów, z czego tylko 12 załogom udało się dokonać zrzutu, a straty w wys. 31% spowodowały po raz kolejny wstrzymanie lotów ze zrzutami.
Sam pomnik ma też swoją historię. Postawił go własnym sumptem (tzn. nielegalnie) w 1977 r. kpt. AK Bronisław Kowalski ps. Bufor, który w nocy 15 sierpnia 1944 r. ze swoim oddziałem pierwszy przejął uratowanych lotników SAAF. Po wojnie mozolnie, pomimo szykan lokalnych władz, kpin i szyderstw miejscowych wandali, własnoręcznie wymurował pomnik. Jak sam obliczył pokonał w tym celu 900 km wożąc na taczkach do lasu materiały budowlane. Zmarł w 2005 r. mając wcześniej okazję (w 1984 r.) spotkać się w RPA z uratowanym przez siebie Jackiem van Eyssenem. Od niedawna imię Bronisława Kowalskiego nosi rondo w Józefowie położone na skrzyżowaniu ul. Granicznej i Wawerskiej.

Sprawy służbowe zagnały mnie na jeden dzień na Górny Śląsk. Do Tych konkretnie. To już druga wizyta w tym mieście w przeciągu ostatniego roku. O ile przy pierwszej - chodziłem wszędzie piechotą, o tyle teraz postanowiłem zdyskontować wyjazd i rowerowo uzupełnić zdobycze gminne.

Przejazd porannym pociągiem (Dart z PESY) bardzo wygodny. Odniosłem wrażenie, że w "polskim pendolino" jest jakoś wygodniej niż w oryginalnym. Rower miał swój wieszak, a ja wygodny fotel ze stolikiem.

Same Tychy, przyznać muszę, nie imponują. Z dawnych, szczenięcych lat, a był to początek l. 80-ych XX w. pamiętam, że były bardziej "dynamiczne". Więcej samochodów, więcej ludzi, więcej w sklepach - choć kryzys. Tu przed 40 laty piłem swoją pierwszą w życiu coca-colę. U nas było tylko pepsi. Z pobytu (pieszego) w ub. roku pozostało mi zdjęcie zapisanego w historii kościoła pw. św. Marii Magdaleny i wzmianka, że na jego plebanii mieszkał Józef Piłsudski po przyłączeniu części Śląska do Polski w 1922 r.

Po drogach rowerowych (wyłożone kostką, ale za to konsekwentne, tzn. nie kończą się znienacka) wyjeżdżam na południowy wschód. Mijam nowoczesny, aż nie pasujący do otoczenia stadion piłkarski. Tunele przejeżdżam pod S1 i nagle ... jestem w lesie. a później na wsi. Planując wycieczkę oczywiście przedobrzyłem i wyrysowałem ślad nie tak,jak trzeba. w konsekwencji NIE zaliczyłem gmin: Bieruń i Bojszowy, choć były bardzo, bardzo blisko. Wróciłem do Tych nad Jez. Paprocany i bardzo zniszczoną drogą przez lasy dotarłem do gminy Kobiór.

Dalej DW 928, cały czas przez lasy, jadę na pn-zach. W Gostyniu małe odbicie na zachód do Gminy Orzesze, a później do Wyr. Ależ podjazd! Przypomniało się dlaczego ta część Śląska nazywa się Górnym. Zdradliwe ścianki pojawiają się znienacka. W Wyrach skręcam ku widocznej w oddali potężnej elektrowni w Łaziskach. Przejeżdżam obok kopalni ("Bolesław Śmiały") jakby przyklejonej do elektrowni. Właśnie górnicy wychodzą z szychty. 

Mikołów już taki bardziej miejski. Robię zdjęcie imponującej, neoromańskiej bazyliki Św. Wojciecha i jadę dalej. do Katowic(!).
Są to oczywiście opłotki tego wielkiego miasta, ale urocze. Przejeżdżam obok kopalni doświadczalnej i w plątaninie torów kolejowych odnajduję drogę do Tych. Krajobraz raczej rolniczy, z rozrastająca się zabudową jednorodzinną, Jeszcze tylko bułka w McD i na pociąg.
Podróż powrotna Pendolino.