Wycieczka po najbliższej okolicy, na którą wybrałem się z synem. Tempo, jak widać, niespieszne, ale nie o szybkość tu chodziło. Pojechaliśmy sobie nad jez. Łacha, czyli starorzecze Wisły w Józefowie. Miejscami było dość grząsko, ale młody dał radę.


Nad samą Łachą brudno i syfiasto, a to za przyczyną jednego "gospodarstwa" z kozami, kaczkami, zawalonego ciarupami i wszelkim syfem.
Ale były też urokliwe miejsca:

Dłuższy niż zazwyczaj powrót do domu. Sprawunki i mycie roweru po ubiegłotygodniowtym ubłoceniu.

Nudny, jak by się mogło wydawać, powrót z pracy do domu przemienił się w ekscytującą przejażdżkę rowerem "wodnym". Pierwszy etap na Wolę jeszcze jako tako zniosłem, tzn. nie przemokłem na wskroś. Etap drugi - z Woli do Józefowa to była próba: jak bardzo mogą przemoknąć nieprzemakalne (z definicji) rzeczy. Przemokło wszystko co mogło. Od wyściółki kasku zaczynając na wkładkach w wodoodpornych butach zimowych kończąc i nie pomijając softshelowej kurtki. Już w domu, idąc na bosaka do łazienki, zostawiałem na podłodze ślady jakbym wyszedł z basenu. Plusem dodatnim przejażdżki był korzystny wiatr dmący w południową stronę. Dawno tak szybko nie jechałem Wałem Miedzeszyńskim.

Wychodząc z domu wpadłem w lekką mżawkę, która niestety z każdą minuta przybierała na intensywności. Dojeżdżając do pracy miałem już mokrą kurtkę, nogawki spodni i rękawiczki. Okulary kolarskie musialem już po drodze schować do kieszeni gdyż nic nie widziałem.

Do domu po pracy. Wyczerpał mi się garmin, więc posluzyłem się danymi z endomondo.