Trzy tygodnie bez roweru bezmała, to jednak za długo. Aby jednak nie jeździć bez sensu, wymyśliłem sobie jazdę w terenie pt. "zobaczmy kawałek Krwawej Pętli". Kawka, racuszki, banan i w drogę. Marin dostał nowe "chudsze" opony. Z dotychczasowych 3" przeszliśmy na 2'6". No jest szybciej i lżej. Zwłaszcza po twardym. Balony - semi faty, trzeba jednak mocno rozbujać. Jeszcze się przydadzą. Na razie dla spotęgowania wrażeń - cieńsze gumki. 
Na Wiązowskiej wymijam się z trójką bikerów na mtb. Jeden nawet mi macha łapką. Odwzajemniam się "dzień dobrem". Zawsze z ekscytacją wjeżdżam na singielek wzdłuż rz. Mieni. Nie inaczej jest dzisiaj. Gałązki chłoszczą mnie czasami po policzkach. Jazda po krawędzi urwiska daje odpowiednią dozę ekscytacji. Jest nieźle.
Ze zdumieniem przecieram oczy na widok wiaduktu w ciągu S17. Jest czynny! Bez problemu zahaczam o Wiązownę i znowu zanurzam się w Mazowiecki Park Krajobrazowy. Piach, korzenie, korzenie i piach. W niektórych miejscach rozryty końskimi kopytami. Z ciekawością podjeżdżam do miejsca, gdzie czerwony szlak Warszawskiej Obwodnicy Turystycznej przecina się z budową S2. Według stanu na dziś - trzeba przejechać przez plac budowy. Da się, ale kosztem grzęźnięcia w błocie i objeżdżania głębokich wykopów. W czerwcu przyszłego roku może być już lepiej.

Mam wrażenie, że prace przy S2 znowu przyhamowały. Bardzo przeszkadza rozkopanie Falenicy i okolic. Nawet się nie silę na dojazdy samochodem do Warszawy. Przeciętny czas dojazdu autem, to obecnie ok 1,5 h. W poniedziałki i piątki nawet 2 h. Szansą i ratunkiem jest ROWER. Bicyklem ciągle mieszczę się w mniej więcej w 1 godzinie w jedną stronę.
A swoją drogą, gdy już pobudują te wiadukty to pewnie mi wzrośnie suma podjazdów w drodze do pracy i z powrotem :-).
Poniżej - budowa wiaduktu w ciągu ul. Tawułkowej. Widok w kierunku północnym. Teraz trzeba się przebijać widoczną po lewej stronie serwisówką. Tu nie będzie węzła. Zapewne pojawi się siatka odcinająca drogę ekspresową od siedzib ludzkich.