Rano do pracy. Mocno wiało z kierunku zachodniego. Po południu do domu. Wiatr sprzyjał (częściowo).

Przejażdżka z synem do paczkomatu przy Wale Miedzeszyńskim. Cel jak najbardziej rowerowy - odbieraliśmy przesyłkę z klockami hamulcowymi. Przy okazji odbyło się oswajanie syna z jazdą drogami publicznymi. Było nieźle.

Z pracy do domu.

Do pracy.

Podczas porannej podróży do pracy, w Warszawie przy ul. Czerniakowskiej 100 (obok sądów) natknąłem się na taką oto przeszkodę:

Warszawa, ul. Czerniakowska © skaut

Pan kierowca tego samochodu nic sobie nie robił z zakazu wynikającego z art. 49 ust. 1 pkt 2 Prawa o ruchu drogowym. Miejsce, w którym stała kia o numerze rejestracyjnym WF 8879K znajduje się w ciągu drogi dla rowerów biegnącej wzdłuż ulicy Czerniakowskiej. W tym akurat punkcie wyraźnie widoczny znak poziomy P-11 wyznacza przejazd dla rowerzystów. Zgodnie z wyżej wymienionym art. 49 ust. 1 pkt 2 Prawa o ruchu drogowym, zabrania się zatrzymania pojazdu na przejeździe dla rowerzystów. Czyn taki stanowi wykroczenie, o którym mowa w art. 90 Kodeksu wykroczeń, zagrożony karą grzywny albo nagany. Zgodnie z taryfikatorem mandatów grzywna powinna wynieść w tym przypadku od 100 do 300 zł.

Policji niestety przy tym nie było.

Powrót z pracy do domu zwyczajna trasą.

Po południu już cieplej. Na drodze rowerowej ciągle pustawo. Tylko w Miedzeszynie wyminęliśmy się ze znaną "z widzenia" rowerzystką, która rano i po południu zmierza dokładnie w przeciwnym kierunku (z fotelikiem dziecięcym). Zdawkowa wymiana uśmiechów i każde pojechało w swoją stronę. Dystans trochę dłuższy - wstąpiłem do sklepu rowerowego po nową dętkę. Od niedzieli coś mi uchodzi powietrze z tylnego koła. Wieczorna operacja zakończyła się wyciągnięciem cienkiego jak włos drucika z opony. Wyglądał jak kawałek zszywki biurowej. No proszę nawet dał radę wkładce antyprzebiciowej w schwalbe.

Nie warto wierzyć prognozom. Zapowiadanego deszczu, przynajmniej rankiem, ani widu ani słychu. Był za to lekki mrozik, który szybko ustępował w promieniach porannego słońca. Aż się chciało jechać. Na ścieżkach i DDR-ach ciągle pusto. widzę tylko te same, "znajome" sylwetki, ale to zaledwie 3 osoby.