Pruszcz Gdański

Po niedzielnej wycieczce do Pruszcza pozostał mi mały niedosyt, bo w zasadzie nie wjechałem do "centrum" miasta, aby mu się lepiej przyjrzeć. Przyszedł czas na poprawkę. Trasa, rzekłbym standardowa: Świbno, Błotniak, Cedry Małe i Wielkie, Trutnowy, Pruszcz. Samo miasto nie robi dobrego wrażenia. Wspomniana wcześniej droga dla rowerów, mocno ruchliwa DW 226 i stara "jedynka", czyli obecnie DK91. Remonty, przebudowy dróg etc. Wyniosło mnie na zachodnie peryferia, skąd wróciłem spokojna drogą dla rowerów na skraju parku miejskiego. Jeszcze rzut oka na gotycki kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego i wracam "do siebie". Rozbawia mnie placówka (edukacyjna?) o nazwie "Akademia Paznokcia".
W drodze powrotnej rzut oka na zadbany dom podcieniowy w Trutnowach i krótkie zatrzymanie w Cedrach Małych. Z zaciekawieniem czytam o pierwszych, powojennych osadnikach w tej wsi: Franciszku Waleckim, Stefanie Wojdzie, Bolesławie i Michale Korzyńskich, Stanisławie Brojaku. Ci Kresowianie - wyzwoleni z niemieckiej niewoli lub z robót przymusowych w Rzeszy zaczynali od 9 ha ziemi na każdego i konia z UNRR'y. Większość pół była zalana. Dopiero w 1946 r. po odbudowie sieci elektrycznych, zaczęły działać pompy, które stopniowo osuszały te najniżej położone w Polsce tereny. Dzielni ludzie - nie poddali się.